Pocaluj mnie...

"Pocałuj mnie! Niech mnie całują twe usta, bo twoje kochanie lepsze niż wino, lepsze niż zapach twoich perfum." (Pnp 1, 2-3)

Dużo czasu upłynęło od ostatniego wpisu. Wszystko przez mnóstwo różnych obowiązków. Ponadto wciąż obawiam się bełkotu. (Czego nie zawsze udaje się uniknąć).

Tym razem chcę zaprosić do lektury Pieśni nad pieśniami. Od kilku dni przeżywam na nowo wielką fascynację właśnie tą księgą Biblii, gdyż ostatnio natrafiłem na nieco inne jej tłumaczenie w ramach Edycji Świętego Pawła; cytowane powyżej.

Pieśń nad pieśniami to jedyna księga Biblii zaczynająca się zachętą do pocałunku. Ot tak poprostu: "Pocałuj mnie!" Obezwładniające!

To słowa oblubienicy, która woła do swojego Oblubieńca, co Tradycja Kościoła często interpretuje jako opowieść o miłości duszy ludzkiej do Chrystusa. Ale ja widzę jeszcze jedno skojarzenie, może dalekie: Biblia - zapisane Słowo Boże, mówi do mnie: "Pocałuj mnie!", ucząc mnie szacunku do siebie. Szacunku do tych wyjątkowych kart, na których zapisano historię mojego zbawienia.

Zapytasz teraz, a co to ma do spowiedzi? Otóż myślę, że Pieśń nad pieśniami może być doskonałym krokiem do dobrej spowiedzi. Ta księga nie zastąpi Ci rachunku sumienia, nie opowie niczego nowego o sposobie przeżywania samego aktu spowiedzi, nie zawiera również wskazówek odnośnie pokuty. Ta księga może rozpalić w Tobie miłość, wewnętrzną tęsknotę i żar, które może zgubiłeś/aś błąkając się gdzieś daleko od Chrystusa. 

Może przeżywasz dziś w swoim sercu opuszczenie, samotność, pogłębia się w Tobie jakiś stan depresyjny, zniechęcenie, bo tyle już próbowałeś/aś, a nie wyszło, może spowiedź staje się bardzo monotonna... Chcę Cię zachęcić więc do lektury Pieśni nad pieśniami, żeby Twoja dusza znów wyruszyła na poszukiwanie swojego Oblubieńca - Jezusa.

To bardzo ważny element przygotowania i przeżywania każdej spowiedzi. Poczuć tęsknotę za Bogiem i wołać do niego: "Pocałuj mnie!"