Nieznośna buchalteria

Koniec roku w większości mediów kojarzony jest z rozliczeniami mijającej cezury czasu. Podobnie w gospodarstwach domowych i firmach. Wszyscy spieszą się, aby złożyć niezbędne rozliczenia, pozamykać bilanse, rozliczyć faktury i niezapłacone rachunki.

Jednym słowem: PANIKA!

Kiedy już pozałatwiasz te wszystkie niecierpiące zwłoki sprawy jest wreszcie ta krótka, ulotna, filigranowa wręcz chwila, aby usiąść i zastanowić się nad sobą... "Co ja właściwie takiego zrobiłem/am, osiągnąłem/am w minionym roku? Po co to wszystko?"

Przyznam, że bardzo lubię to nocne wyczekiwanie Nowego Roku, z otwartym diariuszem, w którym co roku staram się zrobić niewielkie rozliczenie wykorzystanych i zmarnowanych szans. Mam nadzieję, że w Sylwestrowym szale również znajdujesz chwilę na podobną refleksję.

Ale nie o tym ma być dzisiejszy wpis. Zastrzegam, że jego temat nie jest dla początkujących penitentów. To refleksja dla tych. którzy od dawna się spowiadają, w miarę regularnie, ale... mają wewnętrzny niedosyt.

Problem, który chciałbym krótko omówić, jest następujący: "Proszę księdza, ja chyba robię coś źle. Po prostu nie umiem się spowiadać!"

Dalsza rozmowa najprawdopodobniej wykaże, że ze spowiedzią zadającego pytanie wszystko jest w porządku. Tzn. prawie w porządku. Spełnia wszystkie 5 warunków dobrej spowiedzi i to nawet bardzo rzetelnie. Rachunek sumienia, okazuje się być lepszy niż najlepszy znaleziony przeze mnie w jakiejkolwiek książeczce do modlitwy. Brak jednak czegoś.

Długo nad tym myślałem. Czego może brakować w spowiedzi, osobie, która dobrze się do niej przygotowała?

Myślę, że rąbek tajemnicy odsłoni się, gdy zadamy takiej osobie pytanie: "A do kogo Ty w tej spowiedzi przychodzisz?"

I nie wystarczy mi tutaj katechizmowa odpowiedź: "do Jezusa", "do Boga". 

Chcę usłyszeć, że Ty czujesz więcej! Chcę mieć pewność, że przychodzisz do Ojca!

Zdaję sobie sprawę jakie to trudne. Bo najpierw trzeba zobaczyć ojca w tym księdzu za kratkami, a potem Ojca Jezusa, a potem Jezusa - który bierze Cię jak owieczkę na ramiona, a potem Ojca Ducha, który zstępuje i Ci towarzyszy, żebyś znowu się nie zgubił/a.

Może więc, na rozpoczęcie Nowego Roku Twoich Spowiedzi, przerzuć ciężar z buchalterii, z dokładności w wymiarowaniu swoich grzechów - chociaż to jest bardzo ważne i nie może zostać pominięte, na modlitwę o to, by w spowiedzi zobaczyć wreszcie czekającego na Ciebie Ojca.

Amen.